میز ناهار خوری
میز ناهار خوری در گذشته های دور جهت بازی کردن و نوشتن به کار می رفت و بر روی آن چیزی نمی خوردند. در آن زمان از سکوهای سنگی و میزهای کوچک جهت خوردن و آشامیدن استفاده می نمودند. حدودا در قرن شانزدهم میلادی ناهار خوردن بر روی میز های بلند محبوب شد و تا به این زمان نیز مورد استفاده غالب مردم می باشد.
میز ناهار خوری را در قرن های گذشته کجای خانه قرار می دادند؟
میز ناهار خوری معمولا در اتاقی مخصوص در طبقه متفاوت یا حتی ساختمانی متفاوت و دور از آشپزخانه قرار می گرفت. به دلیل آتش سوزی های احتمالی درون آشپزخانه، میز ناهار خوری را درون آشپزخانه قرار نمی دادند. با پیشرفت بشر این شرایط نیز دستخوش تغییر شد و جایگاه میز ناهار خوری به آشپزخانه نزدیک تر شد.
اندازه میز ناهارخوری چطور تکامل پیدا کرد؟
در قرون وسطا میز ناهار خوری در اندازه های بزرگ و با طولی زیاد طراحی میشد و در تالارهای بزرگ جای داشت. اندازه آن به گونه ای بود که تمامی افراد قلعه دور آن جای داده می شدند. با گذر زمان اشراف ترجیح دادند جمع خصوصی و صمیمی تری داشته باشند و خارج از سالن اصلی در اتاقی مجزا جای گرفتند. بدین شکل اندازه میز ناهار خوری کوچک تر شد.
چرا میز ناهار خوری قلمرویی برای مردان بود؟
در اوایل قرن 18 معمولا بعد از خوردن غذا خانم ها به دلایل مختلف از دور میز می رفتند و آقایان برای کشیدن سیگار و نوشیدن و صحبت راجع به مسائل مهم روز دور میز می ماندند. به همین علت اتاق ناهار خوری به گونه ای قلمرویی برای مردان محسوب می گردید.
میز ناهار خوری چوبی اولین حالت طراحی میز بود. با گذر زمان انواع میز ناهار خوری در مدل های مختلف فلزی و پلاستیکی نیز طراحی و ساخته شد. هنوز هم میز ناهار خوری چوبی از طرفداران بیشتری برخوردار است.